"(...) gdybyśmy mogli raz w tygodniu chociaż posiedzieć w kilkanaście osób i powiedzieć o tym, ile nas kosztuje niedzwonienie do byłego chłopaka, jak boimy się wracać do pustego mieszkania, jak robimy głupoty z miłości i jak przeraża nas to, że dajemy sobie robić krzywdę? Jakże byłoby wspaniale. Jakże mniej czulibyśmy się wybrakowani, wystraszeni i bezradni".

Małgorzata Halber

"(...) wszystko mnie razi i nudzi, ale na razie nie mogę jakoś w inny sposób życia unormować. Najbardziej to mnie drażni, że brak mi chwil dla siebie i czuję, jak grzęznę beznadziejnie w tym smutnym kretyństwie".

Władysław Broniewski "Pamiętnik"

"Bliskość polega na dobrym wyważeniu między byciem obok i byciem osobno. W bliskości najistotniejszy jest optymalny dystans. Jeżeli jesteśmy zbyt blisko, to mamy do czynienia ze zlaniem. A wtedy nie ma związku, bo w związku muszą być dwie osobne osoby. Inaczej nie zachodzą między nimi procesy wzajemnej wymiany i rozwoju. To ten dystans chroni relację przed rozpadem. Oczywiście są momenty fuzji, choćby w seksualności, ale gdyby tak było cały czas, nie mielibyśmy czasu zająć się budowaniem siebie. Jesteśmy przecież dorośli i mimo że żyjemy w związku, wciąż mamy swoje prace, przyjaciół, pasje. Na tym polega zdrowa dorosłość, że balansujemy pomiędzy obszarem, który jest wspólny, a tymi, które są osobne".

Danuta Golec w rozmowie z Moniką Redzisz

"Chciałem leczyć uczucia niezakwalifikowane jako cierpienie i niezdiagnozowane przez medycynę. Wszystkie owe śladowe emocje, porywy, którymi nie interesuje się żaden terapeuta rzekomo właśnie z powodu ich znikomości czy nieuchwytności. Na przykład poczucie, że znów kończy się lato. Albo uświadomienie sobie, że nie ma się już całego życia na szukanie swojego miejsca. Albo mała żałoba, kiedy nie udało się zbliżyć w jakiejś przyjaźni i trzeba znów szukać bratniej duszy. Lub też poranna melancholia w dzień urodzin. Tęsknota za zapachem powietrza z dzieciństwa".

Nina George