Oddalamy się od siebie coraz bardziej i bardziej. Po cichu. Dłuższym milczeniem. Nieobecnością w codzienności. Naturalnie.
I tak przecież czułość i bezpieczenstwo znajdujemy od dawna gdzie indziej. I tak przepełnia mnie smutek.
Reposted from
hormeza via 
incapacitated 
